ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΝΤΙΚΥΡΑΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

                                                                                                     ΕΛΛΗ ΤΡΑΚΗ Γ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ     Η Μονή Οσίου Λουκά , η Αγιά-Σοφία της Ρούμελης, είναι χτισμένη σε υψόμετρο 430 μ. στις δυτικές υπώρειες του Ελικώνα στο Στείρι Βοιωτίας σε τοποθεσία όπου βρισκόταν άλλοτε ο ναός της Στειρίτιδας Δήμητρας και περιβάλλεται από οροπέδιο που καλύπτεται από ελαιώνα. Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της μεσοβυζαντινής τέχνης και αρχιτεκτονικής και περιλαμβάνεται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από κοινού με τα άλλα δύο σωζόμενα μοναστήρια της μεσοβυζαντινής περιόδου στην Ελλάδα, τη Νέα Μονή και τη Μονή Δαφνίου. Ο Όσιος Λουκάς είναι ωστόσο μεγαλύτερος και διαφέρει από το Δαφνί και τη Νέα Μονή στο ότι είναι αφιερωμένος στον Όσιο Λουκά τον Στειριώτη. Ο ναός είναι μέσα στην ομώνυμη μονή, η οποία περιλαμβάνει επίσης παλαιότερα και νεότερα διώροφα και τριώροφα κελιά, την Τράπεζα, υπόγεια δεξαμενή, κωδωνοστάσιο, τον παλαιότερο να

 

 

 

 

 

  Γνωρίζετε ότι η σημερινή ημέρα, δηλαδή η 18η Μαΐου, είναι αφιερωμένη στα Μουσεία; Kαθιερώθηκε το 1977 και ήταν πρωτοβουλία του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων (ICOM). Την ημέρα αυτή, οι επισκέπτες έχουν ελεύθερη πρόσβαση στους χώρους τους, την ευκαιρία να γνωρίσουν παλιότερους πολιτισμούς και  μέσα απ' τα εκθέματά τους  να πληροφορηθούν για τη ζωή των ανθρώπων των αντίστοιχων εποχών. Αξιοποιώντας την, βρεθήκαμε στην πόλη της Χαλκίδας. Ανεβήκαμε στο φρούριο του Καράμπαμπα. Το Κάστρο που στέκει αγέρωχο στη βοιωτική ακτή και θυμίζει στους επισκέπτες του τη στρατηγική του σημασία. Μάθαμε την ιστορία του. Γιατί το έχτισαν οι Τούρκοι και τον ρόλο που έπαιξε στην Ελληνική Επανάσταση.  Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε το νέο αρχαιολογικό Μουσείο "Αρέθουσα". Στεγάζεται σε ένα πανέμορφο βιομηχανικό κτήριο και μέσα του φιλοξενεί την ιστορία της Εύβοιας και της Σκύρου. Εύριπος και Αιδηψός συναντιούνται στην πρώτη αίθουσά του. Μέσα από τις γραφές των επισκεπτών που σχολιάζουν το φαινόμενο τη

 Αγαπητοί μας συνεργάτες, συμμαθητές και συμμαθήτριές μας, είμαστε μαθητές και μαθήτριες του Α2 τμήματος, του Γυμνασίου Αντίκυρας, και αποφασίσαμε να σας παρουσιάσουμε το σχολείο μας! Μέσα από τη δική μας έρευνα και μέσα απ' τη δική μας ματιά!!! Δουλειά καθόλου εύκολη αλλά, τελικά, μας άρεσε. Ο λόγος απλός. Βγήκαμε απ' την τάξη, ψάξαμε στο αρχείο του σχολείου (επιτέλους, είδαμε με τα μάτια μας και πιάσαμε στα χέρια μας κάτι τεράστια βιβλία με περίεργους τίτλους: Μητρώον μαθητών ο ένας, Μαθητολόγιον ο άλλος, Ευρετήριον ο επόμενος! Είναι ν' απορεί κανείς πώς διαβάζει και πώς γράφει κάποιος σε αυτά. Βέβαια, υπήρχαν κι άλλα.  Καφέ και μαύρα βιβλία, που γέμιζαν τα ράφια κλειδωμένων βιβλιοθηκών... Οπότε, σκεφτήκαμε ότι μάλλον η αξία τους είναι μεγάλη. Η ιστορία τώρα.... 1976: λειτουργεί το νέο Γυμνάσιο στον οικισμό των Άσπρων Σπιτιών. Οι μαθητές του, την πρώτη χρονιά, ξεπερνούν τους εκατό.  Προέρχονται χωρίς υπερβολή, από όλη την Ελλάδα:Από τον Έβρο και τους άλλους νομούς της Θρά

    Παραθέτουμε κάποιες  λέξεις και φράσεις που τις χρησιμοποιούμε λανθασμένα στην καθημερινότητά μας και που θα μπορούσαμε να τις πούμε σωστά :   ΣΩΣΤΟ                                                           ΛΑΘΟΣ   στο πλαίσιο                                                στα πλαίσια ο εορτάζων                                                 ο εορταζόμενος απαθανατίζω                                             αποθανατίζω ανεξαρτήτως (επίρρημα)                           ανεξαρτήτου στη μία (η ώρα)                                       στις μία ο ασκός του Αιόλου                                 οι ασκοί του Αιόλου «μέτρον άριστον »                                  «παν μέτρον άριστον » γεννηθείσα (για γυναίκα )                        γεννηθείς όσον αφορά                                            ως αναφορά ανέκαθεν                                                 από ανέκαθεν υπό το μηδέν(για θερμοκρασία)              υπό του μηδενός υπέρ το δέον

         Με μια λαϊκή ιστορία   που παρεμβάλλει ο Νίκος Μιχαλόπουλος στο έργο του «Οι κορυφές μέσα μας », μας δίνει τη δύναμη να ανοίξουμε τον δρόμο της ζωής εκεί που αυτός πάει να κλείσει, και να συνειδητοποιήσουμε ότι οι κορυφές βρίσκονται πάντα μέσα μας.       «Το δωμάτιο του νοσοκομείου »               Στο μικρό δωμάτιο ενός νοσοκομείου συναντήθηκαν δύο μοναχικοί άρρωστοι άντρες, μεγάλης ηλικίας. Ο ένας, με τεράστια κινητικά προβλήματα, αναγκαστικά παρέμενε κολλημένος στο κρεβάτι του, δίπλα ακριβώς στον μεγάλο τοίχο του δωματίου, και ο άλλος, που αντιμετώπιζε επίσης παρόμοια προβλήματα υγείας, παρέμενε και αυτός εγκλωβισμένος στο κρεβάτι του, δίπλα στο παράθυρο.             Οι μόνες ευχάριστες στιγμές της ημέρας ήταν, όταν ο ένας από τους δύο, ο ασθενής που βρισκόταν δίπλα στο παράθυρο, διηγιόταν με κάθε λεπτομέρεια ό,τι συνέβαινε έξω από το παράθυρο στον άλλον, που δεν μπορούσε να κουνηθεί.             «Τι τυχερός που είναι », σκεφτόταν, «τουλάχιστον μπορεί να βλέπει τα πά

  Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες όλων των σχολείων που συνεργαζόμαστε,  μια ιστορία του Χόρχε Μπουκάι παρμένη από το βιβλίο του Νίκου Μιχαλόπουλου "οι Κορυφές μέσα μας" διαλέξαμε, για να επικοινωνήσουμε και να θυμηθούμε μαζί την ομορφιά του μοιράσματος: Να μοιραζόμαστε ιστορίες, να μοιραζόμαστε σκέψεις, να νοιαζόμαστε ζωές για να απαλύνουμε πόνους και μοναξιά. Είμαστε σίγουροι πως έχετε να μας προτείνετε, κι εσείς, αρκετές και τις περιμένουμε ανυπόμονα!!!!                                                 Η χώρα των μεγάλων κουταλιών η χώρα των μεγάλων κουταλιών ήταν χωρισμένη σε δυο μέρη. στο ένα μέρος γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι με όλα τα καλά του κόσμου επάνω του, δυστυχισμένοι άνθρωποι με τεράστια κουτάλια κολλημένα στα χέρια τους έκλαιγαν την κακή τους τύχη, που δεν μπορούσαν να τα απολαύσουν. Τα κουτάλια ήταν διπλάσια σε μήκος από τα χέρια τους και ενώ μπορούσαν να φτάσουν τα φαγητά, δεν μπορούσαν να τα φέρουν στο στόμα τους και πέθαιναν από την πείνα. το μόνο που άκουγες

  "Ευτυχισμένος όποιος γνωρίζει ιστορία"  Σύμφωνα με τον Ευριπίδη  Και  τον λόγο του προσπαθούμε εμείς να ακολουθήσουμε, καταγράφοντας αναμνήσεις και την ιστορία του τόπου μας. Κι εμείς, που οι ζωές μας χρόνια είναι δεμένες με την Αντίκυρα, προσπαθούμε να γίνουμε μέρος της, όπως τα δέντρα που απλόχερα ρίχνουν τον σπόρο τους αλλού κι ας βρίσκονται οι ρίζες τους χιλιόμετρα μακριά. Η Αντίκυρα της αρχαιότητας, της μεσαιωνικής και νεότερης εποχής, ο νέος μας τόπος. Κι ένας πολύτιμος οδηγός, για να την περπατήσουμε ,είναι το βιβλίο "Ενθυμήματα Ιστορικά και Λαγραφικά Αντίκυρας Βοιωτίας" του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου και της Πόπης Μαυρίκη - Οικονόμου. Χρόνια αρωγός της μάθησης και της παιδείας η δεύτερη, συνάδελφος αγαπητή και πρώην Διευθύντρια του Γυμνασίου μας. "Κλέβουμε" απ΄αυτό καταγραφή για τα πρώτα βήματα των παιδιών στο σχολείο και τα παιγνίδια τους. "τα σχολεία στην Αντίκυρα" "πριν από το 1908 το μάθημα γινόταν στο ύπαιθρο.  Από το 1908 -19

                     .... μια διδακτική ιστορία για τους μικρούς και μεγάλους μας φίλους....                                                         Η ΜΥΓΑ ΚΑΙ Η ΜΕΛΙΣΣΑ   "Γνώρισα εκ πείρας ότι σ΄αυτή τη ζωή οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι σε δυο κατηγορίες . Τρίτη δεν υπάρχει(...). Η μια λοιπόν κατηγορία ανθρώπων μοιάζει με τη μύγα. Η μύγα λοιπόν έχει την εξής ιδιότητα: να πηγαίνει πάντα και να κάθεται σε ό,τι βρώμικο υπάρχει. Για παράδειγμα, αν ένα περιβόλι είναι γεμάτο λουλούδια, που ευωδιάζουν, και σε μια άκρη του περιβολιού κάποιο ζώο έχει κάνει μια ακαθαρσία, τότε μια μύγα, πετώντας μέσα σ΄αυτό το πανέμορφο περιβόλι, θα πετάξει πάνω από όλα τα άνθη και σε κανένα δε θα καθίσει. Μόνο όταν δει την ακαθαρσία, τότε αμέσως θα κατέβει και θα καθίσει πάνω σ΄αυτήν και θα αρχίσει να την ανασκαλεύει αναπαυόμενη στη δυσωδία..... Αν τώρα έπιανες μια μύγα, και αυτή μπορούσε να μιλήσει και τη ρωτούσες να σου πει μήπως ξέρει αν πουθενά υπάρχουν τριαντάφυλλα, τότε εκείνη θα σου απαντούσε πως δ

  Μάρτης «ο Μάρτης ο πεντάγνωμος, πέντε φορές εχιόνισε και πέντε το μετάνιωσε που δεν εξαναχιόνισε…» Καλημέρα σας, με τα χιόνια του Μαρτιού στα βουνά και στις αυλές μας… και με τους τσουχτερούς αέρηδες να εμποδίζουν τον ερχομό της άνοιξης. Μάλλον, θυμωμένος είναι ο μήνας, γιατί δίπλα του στέκει η γυναίκα του η κακή (δίγαμο τον θεωρεί η λαϊκή παράδοση – μια καλή παντρεύτηκε και μια κακή ο Μάρτης, κι ανάλογες οι καιρικές συνθήκες) και δεν αντέχει ο δύστυχος την γκρίνια και την αναποδιά της. Και πού ξεσπά; Στη φύση και στους ανθρώπους!!! Ή κλαίει γιατί τα αδέρφια του, οι μήνες, τον τιμώρησαν επειδή τους ήπιε όλο το κρασί και του αφαίρεσαν την πρωτιά του μέσα στον χρόνο. Ή θυμάται τη γριά που τον κορόιδεψε γιατί γλίτωσε τα αρνιά και τα κατσίκια της από τις κρύες μέρες του κι αυτός, για να την εκδικηθεί έστειλε κακοκαιρία και πέτρωσαν από το κρύο… Έχει, βλέπετε, χίλιους λόγους να είναι ασταθής στις διαθέσεις του. Κι όμως, οι περισσότεροι φορέσαμε στο χέρι μας «μαρτάκι». Αυτή την

Από τον Όμηρο μέχρι σήμερα.......... Η Αντίκυρα είναι ένα μικρό γραφικό ψαροχώρι που βρίσκεται στον νομό Βοιωτίας. Παλαιοί ιστορικοί ισχυρίζονται ότι πήρε το όνομα της από τον Αντικυρέα, έναν γιατρό της περιοχής που θεράπευσε τον Ηρακλή με έναν σπάνιο βότανο τον ελλέβορο. Το αρχικό όνομα του χωριού ήταν Κυπάρισσος και με αυτό συμμετείχε στον Τρωικό πόλεμο. Με την πάροδο του χρόνου, άρχισαν οι ανασκαφές και ανακαλύφθηκαν αρχαία μνημεία σε διάφορα σημεία του χωριού όπως η πεντάκλητη παλαιοχριστιανική βασιλική εκκλησία, τα λουτρά πρωτοβυζαντινής περιόδου και το ιερό της Αρτέμιδος. Αυτά διατηρούνται μέσα από ειδική συντήρηση. Πεντάκλητη παλαιοχριστιανική βασιλική εκκλησία Λουτρά πρωτοβυζαντινής περιόδου Ακόμη η Αντίκυρα συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση κατά των Ιταλών και συντέλεσαν στην δημιουργία του ΕΛΑΝ Κορινθιακού. Το λιμάνι της διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο για τον ανεφοδιασμό της ενδοχώρας. Η ζωή της Αντίκυρας από την αρχή ήταν μια κοινωνία με τα ακόλουθα

Όλα τα σχολεία που βρίσκονται στο Δίκτυο μπορούν να ξεκινήσουν τις αναρτήσεις τους!!!!!! Καλό είναι να υπάρχει ένας προγραμματισμός από κάθε σχολείο ώστε κάθε μήνα να γίνονται τουλάχιστον δύο αναρτήσεις από κάθε σχολείο!!!! Με τελευταίο μήνα τον Ιούνιο!!!! Καλή αρχή σε όλους!!!!!

  Καλώς ήρθατε στην παρέα μας!!!!!!  Φέτος έχουμε την ευκαιρία να γνωριστούμε και να μάθουμε πολλά για την ιστορία και τις παραδόσεις των σχολείων μας και των μικρών κοινωνιών που εντάσσεται η κάθε σχολική μονάδα μας. Ξεκινάμε τον Ιανουάριο με την λήξη των διακοπών των Χριστουγέννων να συμμετέχουμε σε όλες τις προτεινόμενες δράσεις και πιστέψτε μας το ταξίδι αυτό θα μείνει σε όλους αξέχαστο!!!! Καλή αρχή λοιπόν...............