Μνήμες
Η ιστορία που ακολουθεί βασίστηκε σε μαρτυρίες των κατοίκων της Δαύλειας, ενός Βοιωτικού χωριού στους πρόποδες του Παρνασσού, οι οποίοι επέζησαν από το κάψιμό της, στις 4 Μαΐου 1943. Η απελευθέρωση φυλακισμένων στη Λιβαδειά, το κάψιμο της Δαύλειας και των γύρω χωριών ως αντίποινα των Γερμανοϊταλών στους αντάρτες οι οποίοι κρύβονταν κοντά σε αυτά για ανεφοδιασμό, η ξηρασία, η λιτανεία, ο βομβαρδισμός του σχολείου, η παραμονή γυναικών στο χωριό, η φυγή των κατοίκων σε κοντινές περιοχές, η φάλαγγα των 40 αυτοκινήτων, τα τραγούδια των Ιταλών μετά το κάψιμο κ. ά., αποτελούν πραγματικά γεγονότα. Η πόρτα έτριξε. Άνοιξε. Μια νοσοκόμα μπήκε στο δωμάτιο. Με έναν μορφασμό δυσαρέσκειας έσπρωξε το βαρύ καροτσάκι και πλησίασε το δεύτερο κρεβάτι από τα τρία στη σειρά. Βοήθησε τον κύριο που μετέφερε να στηριχτεί στο ένα του πόδι. Αυτός αναστέναξε και ξάπλωσε με ανακούφιση. Ήταν γύρω στα ογδόντα, λεβεντάνθρωπος, καλοστεκούμενος, παρατήρησε ο Λουκάς που βρισκόταν ήδη στο δωμάτιο. Ο πόνος καραδ
