ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΝΤΙΚΥΡΑΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

 ... Και να λοιπόν που φτάσαμε στο τέλος μιας χρονιάς ιδιαίτερης και κοπιαστικής. Με τους περιορισμούς της και τη μεγάλη προσοχή που έπρεπε, κι ακόμη πρέπει όλοι να δείχνουμε για να προστατευθούμε από την covid. Όμως, ευτυχώς, κοντά στο σχολείο και  τους φίλους μας κερδίζοντας καθημερινά το έδαφος που χάθηκε με τα μέτρα και τους περιορισμούς που μας έκαναν να αποξενωθούμε λίγο. Όπως και να το δει κανείς, η ανθρώπινη επαφή δε μετριέται κι ούτε είναι ίδια με την ψευδαίσθηση της οθόνης. Σας αποχαιρετούμε με τις καλύτερες ευχές μας για ένα όμορφο καλοκαίρι. Ευχαριστούμε για τη συνεργασία κι ευχόμαστε να συνεχίσουμε την ανταλλαγή των πληροφοριών μας, την καταγραφή των τόπων μας, τη δημοσίευση των έργων μας. Έτσι κι αλλιώς οι ιδιαίτερες πατρίδες μας είναι πλούσιες σε έθιμα και παραδόσεις.  Αυτό δε σημαίνει ότι απαγορεύονται οι δημοσιεύσεις μέχρι τον Σεπτέμβριο!!!! Μπορείτε να ανεβάζετε το υλικό, που τυχόν επιθυμείτε και με χαρά θα το διαβάσουμε... Εμείς, επιλέξαμε στη νέα μας ανάρτηση, να σ

  Στην πρώτη μας ανάρτηση αναφερθήκαμε στον Φρίξο και την Έλλη, τον Τάφο του Μινύα και σας μιλήσαμε για τον σύγχρονο Ορχομενό. Σήμερα, συνεχίζουμε το ταξίδι μας στην ιστορία κι ελπίζουμε να το εμπλουτίζουμε συνέχεια… ·          Οι Μινύες κατέβηκαν από τη Θεσσαλία, κατοίκησαν στον Ορχομενό κι ήταν οι πρώτοι που έκαναν έργα για την αποξήρανση της λίμνης Κωπαΐδας. ·          Ο Ορχομενός συμμετείχε στην Τρωική εκστρατεία με αρχηγούς τον Ασκάλαφο και τον Ιάλμενο. Ο Όμηρος, μάλιστα, μιλά για τα μεγάλα   πλούτη της πόλης. ·          Οι τρεις Χάριτες, η Ευρυνόμη, η Αγλαΐα και η Ευφροσύνη είχαν το ιερό τους στον Ορχομενό. Στην Ακιδαλία πηγή έλουζαν τη θεά Αφροδίτη και την στόλιζαν με το πέπλο που ύφαιναν οι ίδιες.   Φανταστείτε, οι κάτοικοι του Ορχομενού απολαμβάνουν τον περίπατό τους δίπλα στα ίδια νερά σήμερα.. ·          Τα άλογα του Ορχομενού ήταν θαυμαστά. Διακρίνονταν σε Πανελλήνιους ιππικούς αγώνες και φυσικά στις αρματοδρομίες. ·            στον Πελοποννησιακό πόλεμο, ο Ορ

      Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στους δρόμους της Αντίκυρας, με οδηγό αυτή τη φορά, το βιβλίο  "Ενθυμήματα  Ιστορικά και Λαογραφικά Αντίκυρας Βοιωτίας" του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου και της Πόπης Μαυρίκη -Οικονόμου, βρεθήκαμε μπροστά σε προκαταλήψεις και λεξιλόγιο της περιοχής μας. Παραθέτουμε, λοιπόν, με τη σειρά μας:                                                  ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ Γνωρίζετε, βέβαια, πως η Αντίκυρα είναι ένα χωριό που βρέχεται από θάλασσα. Οπότε, πολλές προκαταλήψεις συνδέονταν με την αλιεία και τους ψαράδες. Έχουμε και λέμε: Οι ψαράδες θεωρούσαν την Τρίτη άσχημη μέρα. Ακόμα και με μπουνάτσα δεν ξεκινούσαν για την ψαριά τους. το να δει κάποιος χταπόδι στη θάλασσα, παπά ή γυναίκα να πετάει σκουπίδια απ' το σκούπισμα του δρόμου, ήταν μεγάλη γρουσουζιά. Κι έτσι η ψαριά δεν ξεκινούσε. θεωρούσαν κακό να δίνουν πράγματα, ο ένας στον άλλον, όταν είχαν βγει τ' αστέρια στον ουρανό. Δεν έδιναν αλάτι, αβγά, προζύμι και σπίρτα. οι καλεσμένοι για φαγητό, απαγορευότ

      Από το βιβλίο του Δημητρίου Ελ. Ράπτη "Η Αντίκυρα Βοιωτίας από τον Όμηρο έως σήμερα" προέρχονται οι πληροφορίες μας για τον γάμο στην Αντίκυρα τον περασμένο, κυρίως, αιώνα.    Οι νύφες και οι γαμπροί είχαν οι περισσότεροι Δεσφινιώτικη καταγωγή. Φαίνεται, ήταν πιστοί ακόλουθοι οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας στη ρήση  "παπούτσι από τον τόπο σου...".  Η αγωνία, γράφει ο Δ. Ράπτης, για τα κορίτσια ήταν μεγάλη. Καμιά δεν ήθελε να μεγαλώσει αρκετά και να "μείνει στο ράφι"! Ήταν μια έκφραση που ακολουθούσε τις ανύπαντρες και, εδώ που τα λέμε,  τέτοια απόφαση δεν ήταν και πολύ  σοφή τα χρόνια εκείνα. Ήταν κακό και κοινωνικά μη αποδεκτό!!!       Φυσικά, ούτε λόγος να γνωριστούν μόνοι τους οι νέοι. Τον πρώτο λόγο είχαν οι προξενητάδες. Αυτοί έκαναν την πρόταση, ύστερα από υπόδειξη. Συναντιούνταν οι γονείς, μετρούσαν και ξαναμετρούσαν: "τόσα θέλω, τί μου δίνεις, βάλε κάτι παραπάνω...". Η συμφωνία σφραγιζόταν και με συμβολαιογραφική πράξη... πού