ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΝΤΙΚΥΡΑΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

 Αγαπητοί συνεργάτες του  Ιστολογίου, Ευχόμαστε σε όλους καλή σχολική χρονιά, δημιουργική και γεμάτη όμορφες εμπειρίες!!!! Ελπίζουμε στη συνέχιση της συνεργασίας μας και στην υλοποίηση των προτάσεων που, ήδη,  προτείνατε.. Περιμένουμε τα νέα σας!!!!!!!!!!!

 ... Και να λοιπόν που φτάσαμε στο τέλος μιας χρονιάς ιδιαίτερης και κοπιαστικής. Με τους περιορισμούς της και τη μεγάλη προσοχή που έπρεπε, κι ακόμη πρέπει όλοι να δείχνουμε για να προστατευθούμε από την covid. Όμως, ευτυχώς, κοντά στο σχολείο και  τους φίλους μας κερδίζοντας καθημερινά το έδαφος που χάθηκε με τα μέτρα και τους περιορισμούς που μας έκαναν να αποξενωθούμε λίγο. Όπως και να το δει κανείς, η ανθρώπινη επαφή δε μετριέται κι ούτε είναι ίδια με την ψευδαίσθηση της οθόνης. Σας αποχαιρετούμε με τις καλύτερες ευχές μας για ένα όμορφο καλοκαίρι. Ευχαριστούμε για τη συνεργασία κι ευχόμαστε να συνεχίσουμε την ανταλλαγή των πληροφοριών μας, την καταγραφή των τόπων μας, τη δημοσίευση των έργων μας. Έτσι κι αλλιώς οι ιδιαίτερες πατρίδες μας είναι πλούσιες σε έθιμα και παραδόσεις.  Αυτό δε σημαίνει ότι απαγορεύονται οι δημοσιεύσεις μέχρι τον Σεπτέμβριο!!!! Μπορείτε να ανεβάζετε το υλικό, που τυχόν επιθυμείτε και με χαρά θα το διαβάσουμε... Εμείς, επιλέξαμε στη νέα μας ανάρτηση, να σ

  Στην πρώτη μας ανάρτηση αναφερθήκαμε στον Φρίξο και την Έλλη, τον Τάφο του Μινύα και σας μιλήσαμε για τον σύγχρονο Ορχομενό. Σήμερα, συνεχίζουμε το ταξίδι μας στην ιστορία κι ελπίζουμε να το εμπλουτίζουμε συνέχεια… ·          Οι Μινύες κατέβηκαν από τη Θεσσαλία, κατοίκησαν στον Ορχομενό κι ήταν οι πρώτοι που έκαναν έργα για την αποξήρανση της λίμνης Κωπαΐδας. ·          Ο Ορχομενός συμμετείχε στην Τρωική εκστρατεία με αρχηγούς τον Ασκάλαφο και τον Ιάλμενο. Ο Όμηρος, μάλιστα, μιλά για τα μεγάλα   πλούτη της πόλης. ·          Οι τρεις Χάριτες, η Ευρυνόμη, η Αγλαΐα και η Ευφροσύνη είχαν το ιερό τους στον Ορχομενό. Στην Ακιδαλία πηγή έλουζαν τη θεά Αφροδίτη και την στόλιζαν με το πέπλο που ύφαιναν οι ίδιες.   Φανταστείτε, οι κάτοικοι του Ορχομενού απολαμβάνουν τον περίπατό τους δίπλα στα ίδια νερά σήμερα.. ·          Τα άλογα του Ορχομενού ήταν θαυμαστά. Διακρίνονταν σε Πανελλήνιους ιππικούς αγώνες και φυσικά στις αρματοδρομίες. ·            στον Πελοποννησιακό πόλεμο, ο Ορ

      Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στους δρόμους της Αντίκυρας, με οδηγό αυτή τη φορά, το βιβλίο  "Ενθυμήματα  Ιστορικά και Λαογραφικά Αντίκυρας Βοιωτίας" του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου και της Πόπης Μαυρίκη -Οικονόμου, βρεθήκαμε μπροστά σε προκαταλήψεις και λεξιλόγιο της περιοχής μας. Παραθέτουμε, λοιπόν, με τη σειρά μας:                                                  ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ Γνωρίζετε, βέβαια, πως η Αντίκυρα είναι ένα χωριό που βρέχεται από θάλασσα. Οπότε, πολλές προκαταλήψεις συνδέονταν με την αλιεία και τους ψαράδες. Έχουμε και λέμε: Οι ψαράδες θεωρούσαν την Τρίτη άσχημη μέρα. Ακόμα και με μπουνάτσα δεν ξεκινούσαν για την ψαριά τους. το να δει κάποιος χταπόδι στη θάλασσα, παπά ή γυναίκα να πετάει σκουπίδια απ' το σκούπισμα του δρόμου, ήταν μεγάλη γρουσουζιά. Κι έτσι η ψαριά δεν ξεκινούσε. θεωρούσαν κακό να δίνουν πράγματα, ο ένας στον άλλον, όταν είχαν βγει τ' αστέρια στον ουρανό. Δεν έδιναν αλάτι, αβγά, προζύμι και σπίρτα. οι καλεσμένοι για φαγητό, απαγορευότ

      Από το βιβλίο του Δημητρίου Ελ. Ράπτη "Η Αντίκυρα Βοιωτίας από τον Όμηρο έως σήμερα" προέρχονται οι πληροφορίες μας για τον γάμο στην Αντίκυρα τον περασμένο, κυρίως, αιώνα.    Οι νύφες και οι γαμπροί είχαν οι περισσότεροι Δεσφινιώτικη καταγωγή. Φαίνεται, ήταν πιστοί ακόλουθοι οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας στη ρήση  "παπούτσι από τον τόπο σου...".  Η αγωνία, γράφει ο Δ. Ράπτης, για τα κορίτσια ήταν μεγάλη. Καμιά δεν ήθελε να μεγαλώσει αρκετά και να "μείνει στο ράφι"! Ήταν μια έκφραση που ακολουθούσε τις ανύπαντρες και, εδώ που τα λέμε,  τέτοια απόφαση δεν ήταν και πολύ  σοφή τα χρόνια εκείνα. Ήταν κακό και κοινωνικά μη αποδεκτό!!!       Φυσικά, ούτε λόγος να γνωριστούν μόνοι τους οι νέοι. Τον πρώτο λόγο είχαν οι προξενητάδες. Αυτοί έκαναν την πρόταση, ύστερα από υπόδειξη. Συναντιούνταν οι γονείς, μετρούσαν και ξαναμετρούσαν: "τόσα θέλω, τί μου δίνεις, βάλε κάτι παραπάνω...". Η συμφωνία σφραγιζόταν και με συμβολαιογραφική πράξη... πού

  Παραλία Διστόμου Η Παραλία Διστόμου βρίσκεται στον Νομό Βοιωτίας και ανήκει στη Δημοτική Ενότητα Διστόμου του Δήμου Διστόμου - Αράχοβας - Αντίκυρας. Απέχει 9 Χιλιόμετρα από την Μητρόπολη του Διστόμου, 164 χλμ. από την Αθήνα, 35 χλμ. από τη Λιβαδειά και 40 χλμ. από τους Δελφούς και από το χιονοδρομικό κέντρο του Παρνασσού. Περιλαμβάνει τον οικισμό Αγίου Νικολάου, Περιστεράς, Καναλιού, και τον οικισμό εργαζομένων ''Άσπρα Σπίτια''. Ο οικισμός    Άσπρα   Σπίτια Τα «Άσπρα Σπίτια» είναι οικισμός με ζωή μόλις 60 χρόνων. Το 1963, η εγκατάσταση της βιομηχανικής μονάδας της «Αλουμίνιον της Ελλάδος», οδήγησε την εταιρεία στη δημιουργία μιας παρακείμενης, πρότυπης εργατικής κοινότητας που θα φιλοξενούσε τις οικογένειες των εργαζομένων. Σχεδιασμένος από το Γραφείο Δοξιάδη, ο οικισμός κτίστηκε αποκλειστικά για το προσωπικό της εταιρίας «Αλουμίνιον της Ελλάδος», με αναγκαστική απαλλοτρίωση των κτημάτων και του οικισμού που βρίσκονταν εκεί, ο οποίος μεταφέρθηκε στην θέσ

  Οι δύο εκκλησιές (καταγραφή από την επίσκεψη του 1ου Γυμνασίου Ορχομενού στον Όσιο Λουκά) Στα δυτικά του χωριού Διόνυσος και στην περιοχή Καμπιά βρίσκεται χτισμένο το μοναστήρι του Αγίου Νικολάου. Πέντε χιλιόμετρα μόλις από το χωριό, περιτριγυρισμένο από εύφορα χωράφια και κρυμμένο στη στροφή του δρόμου, προσμένει τους διαβάτες κι αυτούς που έρχονται να προσκυνήσουν τον Άγιο. Η παράδοση   λέει πως χτίστηκε από τις πέτρες   κι απ΄τα πολύτιμα υλικά που κουβαλούσαν τ΄ αγώγια απ΄την Κωνσταντινούπολη και την Αιδηψό ίσαμε τον Όσιο Λουκά τον Στειριώτη για να χτιστεί το δικό του μοναστήρι. Έπιαναν λιμάνι τα καράβια στην Αταλάντη, φορτώνονταν οι άμαξες και στα Καμπιά ξαπόσταιναν. Εκεί, όλο και κάτι έπεφτε… και το μάζευαν ευλαβικά για να χτίσουν εκκλησιά και να θυμούνται το πέρασμά τους. Μικρότερη μεν, αλλά στο ρυθμό της μεγάλης, αυτής του Οσίου Λουκά. Ακόμη και την κρύπτη προνόησαν να φτιάξουν ίδια κι αφιερωμένη στην Αγία Βαρβάρα. Ζωγράφισαν εκεί τον Άγιο Ιωάννη τον Καλοκτένη, ίσως γι

 Η Πεντηκοστή γιορτάζεται στο εξωκκλήσι της Αγίας Τριάδας πενήντα ημέρες μετά το Πάσχα και αποτελεί καθιερωμένη θρησκευτική πανήγυρη.  Την παραμονή τελείται εσπερινός και αρτοκλασία και ακολουθεί πανηγυρική λειτουργία ανήμερα της γιορτής. Πλήθος κόσμου συγκεντρώνεται στο προαύλιο του Ιερού Ναού.  Εκεί, παλαιότερα, μετά τη θεία λειτουργία, σύμφωνα με το έθιμο νέοι και νέες του χωριού χόρευαν και τραγουδούσαν κάτω από τον πλάτανο ενώ κάτοικοι του χωριού έψηναν σε λάκκους αρνιά στη σούβλα και συμπλήρωναν το γεύμα με τις πατροπαράδοτες "γαρδούμπες".  Πολλοί τσοπάνηδες, επίσης, δώριζαν στην εκκλησία ζωντανά αρνιά που δίνονταν ως έπαθλο σε αγώνες δρόμου που γίνονταν με αφετηρία την πλατεΐτσα του εξωκκλησιού και τέρμα ψηλά τον ανηφορικό δρόμο λίγο κάτω από τον Άγιο Ευθύμιο. Το έθιμο αυτό αναβιώνει και σήμερα με μια μικρή παραλλαγή: παιδιά του χωριού διανύουν τρέχοντας ίδια απόσταση και λαμβάνουν για τη συμμετοχή τους μετάλλια.  Το βράδυ της ίδιας ημέρας - τότε και σήμερα- γίνονται π

         Οι «Κήποι Αλιάρτου» αποτελούν μοναδικό στη χώρα μας δείγμα Αγγλικής αρχιτεκτονικής κήπων. Στον ίδιο χώρο σώζονται αγροτό-βιομηχανικές εγκαταστάσεις, κατοικίες και διοικητικά κτίρια του 19ου αιώνα της Αγγλικής εταιρείας «Lake Copais Co LTD», η οποία το 1890 αποξήρανε με επιτυχία τη Λίμνη Κωπαΐδα και εκμεταλλεύτηκε την πεδιάδα μέχρι το 1953 όταν το Ελληνικό Δημόσιο εξαγόρασε το κτήμα.      Μέσα στη μεγάλη έκταση των Κήπων υπάρχουν  πολλά διατηρητέα κτήρια  που ήταν η έδρα στέγασης των Άγγλων, καθώς και ένα αμφιθέατρο. Κατά μήκος τους κυλάει ο ποταμός Λόφις, που πηγάζει από τον Ελικώνα. Άμεσο αποτέλεσμα του μεγάλου ποσοστού  υγρασίας της περιοχής είναι η ανεπτυγμένη χλωρίδα του.      Το συγκρότημα των κτηρίων είναι περιτριγυρισμένο από πλήθος κυπαρισσιών και άλλων δέντρων. Στην ευρύτερη περιοχή  έχει επίσης κατασκευαστεί μια παιδική χαρά, ένα γήπεδο μπάσκετ και εκεί είναι χτισμένο και το δημαρχείο Αλιάρτου. Τέλος, οι Κήποι της πόλης μας συντελούν στην αναψυχή και την χαλά

    Η ιστορία που ακολουθεί βασίστηκε σε μαρτυρίες των κατοίκων της Δαύλειας, ενός Βοιωτικού χωριού στους πρόποδες του Παρνασσού, οι οποίοι επέζησαν από το κάψιμό της, στις 4 Μαΐου 1943. Η απελευθέρωση φυλακισμένων στη Λιβαδειά, το κάψιμο της Δαύλειας και των γύρω χωριών ως αντίποινα των Γερμανοϊταλών στους αντάρτες οι οποίοι κρύβονταν κοντά σε αυτά για ανεφοδιασμό, η ξηρασία, η λιτανεία, ο βομβαρδισμός του σχολείου, η παραμονή γυναικών στο χωριό, η φυγή των κατοίκων σε κοντινές περιοχές, η φάλαγγα των 40 αυτοκινήτων, τα τραγούδια των Ιταλών μετά το κάψιμο κ. ά., αποτελούν πραγματικά γεγονότα.    Η πόρτα έτριξε. Άνοιξε. Μια νοσοκόμα μπήκε στο δωμάτιο. Με έναν μορφασμό δυσαρέσκειας έσπρωξε το βαρύ καροτσάκι και πλησίασε το δεύτερο κρεβάτι από τα τρία στη σειρά. Βοήθησε τον κύριο που μετέφερε να στηριχτεί στο ένα του πόδι. Αυτός αναστέναξε και ξάπλωσε με ανακούφιση. Ήταν γύρω στα ογδόντα, λεβεντάνθρωπος, καλοστεκούμενος, παρατήρησε ο Λουκάς που βρισκόταν ήδη στο δωμάτιο. Ο πόνος καραδ

                                                                                                     ΕΛΛΗ ΤΡΑΚΗ Γ΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ     Η Μονή Οσίου Λουκά , η Αγιά-Σοφία της Ρούμελης, είναι χτισμένη σε υψόμετρο 430 μ. στις δυτικές υπώρειες του Ελικώνα στο Στείρι Βοιωτίας σε τοποθεσία όπου βρισκόταν άλλοτε ο ναός της Στειρίτιδας Δήμητρας και περιβάλλεται από οροπέδιο που καλύπτεται από ελαιώνα. Αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της μεσοβυζαντινής τέχνης και αρχιτεκτονικής και περιλαμβάνεται στον κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO από κοινού με τα άλλα δύο σωζόμενα μοναστήρια της μεσοβυζαντινής περιόδου στην Ελλάδα, τη Νέα Μονή και τη Μονή Δαφνίου. Ο Όσιος Λουκάς είναι ωστόσο μεγαλύτερος και διαφέρει από το Δαφνί και τη Νέα Μονή στο ότι είναι αφιερωμένος στον Όσιο Λουκά τον Στειριώτη. Ο ναός είναι μέσα στην ομώνυμη μονή, η οποία περιλαμβάνει επίσης παλαιότερα και νεότερα διώροφα και τριώροφα κελιά, την Τράπεζα, υπόγεια δεξαμενή, κωδωνοστάσιο, τον παλαιότερο να